کد مطلب:28335 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
1666. إرشاد القلوب: گزارش شده وقتی علی علیه السلام از جهادْ فراغت می یافت، به آموزش مردم و داوری میان آنان می پرداخت.[2]. 1667. امام علی علیه السلام - از سخنان او به هنگامی كه مردم را گِرد آورد و به جهاد ترغیب كرد و همه سكوت كردند -: «چه شده است شما را؟ آیا لالید؟». گروهی گفتند: ای امیر مؤمنان! اگر تو حركت كنی، ما با تو حركت كنیم. آن گاه فرمود: «چه شده است شما را؟ توفیق رستگاری نیابید و به راه انصاف و عدل، هدایت مشوید! آیا در این هنگامه سزاوار است كه من بیرون شوم؟ برای چنین كاری مردی از شما باید بیرون رود كه او را در دلیری و تدبیر، بپسندم. نشاید كه شهر و سپاه و بیت المال و جمع آوری خراج و قضاوت میان مسلمانان و نگریستن در حق طلبكاران را واگذارم. آن گاه با دسته ای بیرون روم و به دنبال دسته ای دیگر راه بیفتم و چون تیرِ در تیردانِ خالی، از این سو به آن سو درغلتم. همانا من قطب آسیابم كه بر گردِ من بچرخد و من برجا ایستاده ام. اگر از آن جدا شوم، مدارِ آن بلرزد و سنگ زیرین، به اضطراب در آید. به خدا كه این، رأیی خطاست».[3].
1665. عوالی اللئالی: از علی علیه السلام گزارش شده كه خود، در مسجد كوفه به قضاوت می نشست و برای او سكّویی بود، معروف به «سكّوی قضاوت».[1].